Op 31 oktober 2017 heeft de Europese Commissie een gewijzigd voorstel gepresenteerd voor de in 2015 voorgestelde richtlijn die oorspronkelijk uitsluitend zag op online-verkoop en andere verkoop op afstand. Inmiddels heeft de voorgestelde richtlijn een breder toepassingsgebied. Het voorstel is dan ook hernoemd tot richtlijn betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de verkoop van goederen. In dit artikel hebben wij de 6 meest opvallende wijzigingen op een rij gezet.
Achtergrond
Eind 2015 heeft de Commissie een eerste voorstel gepresenteerd voor een richtlijn betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de online verkoop en andere verkoop op afstand van goederen. Tegelijkertijd is toen ook een voorstel gepresenteerd voor een richtlijn betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud. Beide concepten vormen onderdeel van de Digital Single Market strategie van de Europese Commissie. De doelstelling van de beide voorstellen is om de belangrijkste obstakels voor grensoverschrijdende handel op het gebied van overeenkomstenrecht weg te nemen.
Omnichannel toepassingsgebied
Het thans gewijzigde voorstel is met name bedoeld om de eerder voorgestelde regels ook te laten gelden voor zogenaamde verkoop van hand tot hand. Daarmee gaan alle verkopen onder de reikwijdte van het voorstel vallen en niet alleen online verkopen of verkoop op afstand. De Europese Commissie onderkent dat ondernemingen steeds meer overgaan naar zogenaamde omnichannel verkoopmodellen en niet slechts kiezen voor één of twee verkoopkanalen.
Zonder deze aanpassing zou juridische fragmentatie ontstaan ten aanzien van de regels voor verkoop van goederen in online en offline kanalen. Dat zou bijvoorbeeld tot een situatie kunnen leiden waarin voor hetzelfde product een verschillende garantietermijn zou gaan gelden al naar gelang het verkoop kanaal. Dergelijke fragmentatie werd onwenselijk geacht en om die reden is het oorspronkelijke voorstel uitgebreid.
Intrekking Richtlijn 1999/44/EG
Tegelijkertijd wil de Europese Commissie af van de verschillen in de Europese Unie die zijn ontstaan als gevolg van de eerdere minimumharmonisatie van consumentenkooprecht, zoals vastgelegd in de Richtlijn ter zake verkoop van en garanties voor consumptiegoederen (1999/44/EG). De Richtlijn verkoop van en garanties voor consumptiegoederen wordt daarom in zijn geheel ingetrokken (en niet slechts gedeeltelijk, zoals het geval was in het oorspronkelijke voorstel).
Wettelijke garantietermijn wordt twee jaar
De wettelijke garantietermijn bij consumentenkoop verschilt op dit moment per lidstaat. Nederland heeft geen vaste wettelijke garantietermijn. In het gewijzigde richtlijn voorstel wordt deze termijn vastgesteld op twee jaar. In het oorspronkelijke voorstel zou deze geharmoniseerde termijn van twee jaar enkel gelden bij verkoop op afstand. In het gewijzigde voorstel geldt de termijn voor alle verkopen, ongeacht het verkoopkanaal.
Commerciële garanties
Het oorspronkelijke voorstel kende al een aantal bepalingen over de zogenaamde commerciële garanties. In het gewijzigde voorstel is toegevoegd dat het lidstaten vrij staat om aanvullende bepalingen vast te stellen terzake commerciële garanties, die niet in de voorgestelde richtlijn worden geregeld. De consumenten mogen daarbij niet de bescherming worden ontnomen die de voorgestelde richtlijn hen biedt inzake commerciële garanties.
Tweedehands goederen
Lidstaten mogen voorts overeenkomsten terzake de verkoop van tweedehandsgoederen die worden verkocht op een openbare veiling waarop de consument in eigen persoon aanwezig kan zijn van het toepassingsgebied van deze richtlijn uitsluiten. Het gaat dan dus om offline veilingen; online veilingen vallen niet onder deze mogelijke uitzondering. Daarvoor zullen de voorgestelde regels gewoon gelden.
Voor verkopers van consumentenproducten zal de thans voorgestelde verdere harmonisatie de grensoverschrijdende verkoop vergemakkelijken, zo is de verwachting. De regels worden immers verder gelijkgetrokken. Het is in dat verband ook beslist doelmatig te noemen dat is afgestapt van een verschillende garantietermijn voor online en offline verkopen. Klik hier voor een nadere toelichting op de voorgestelde richtlijn (en de voorgestelde richtlijn betreffende overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud) zoals oorspronkelijk in 2015 gepresenteerd.
